De Volkswagen Transporter viel van bij zijn lancering in de smaak van avonturiers voor de meest uiteenlopende reizen en uitdagingen. Hoewel de wagen enkel op de achterwielen was aangedreven, wist hij zich toch goed uit de slag te trekken in heel wat moeilijke situaties. Maar zijn uitzonderlijke wendbaarheid volstond niet voor iedereen.
Aan het eind van de jaren 70 plaatste Henning Duckstein, een werknemer van de afdeling Onderzoek en Ontwikkeling van Volkswagen en een fervent reiziger, een vierwielaandrijfsysteem op zijn T2 Westafalia voor een trip naar Afrika. Met zijn 16 duimswielen voorzien van terreinbanden en aanpassingen aan de carburator om steile hellingen te kunnen beklimmen, trok dit voertuig de aandacht van Gustav Meyer, die eveneens ingenieur bij Volkswagen was. Beide mannen besloten samen een ‘officieel’ vierwielaandrijfsysteem te ontwikkelen met behulp van een klein budget dat de constructeur toekende. Ondanks succesvolle tests met de vijf gebouwde prototypes in de Sahara-woestijn, kwam er geen vervolg omdat de marketingafdeling dit project niet rendabel achtte.
Toch werd dit idee weer van onder het stof gehaald in 1983 met de komst van de eerste watergekoelde motoren in de T3. Net als bij de Golf Country enkele jaren eerder, werd het Oostenrijkse bedrijf Steyr-Puch (een specialist van terreinvoertuigen) aangezocht om een systeem voor integrale aandrijving te ontwikkelen.
Deze vierwielaandrijving was gebaseerd op het concept van het Engelse bedrijf Fergusson en kwam in 1985 op de markt op de T3 1,9 l benzine (78 pk) en 1,6 l turbodiesel (70 pk). Later was dit systeem, dat Syncro werd gedoopt, eveneens verkrijgbaar op de 2,1 l met 112 pk. Dankzij de viscokoppeling en het (optionele) sperdifferentieel op de voor- en achteras en zijn verhoogde koetswerk raakte de Transporter echt overal door. Bovendien was hij net als de versie met tweewielaandrijving in verschillende uitvoeringen (bestelwagen, personenvervoer, Westfalia, enz.) verkrijgbaar.
Aanvankelijk werd hij geleverd met 14 duimsvelgen, maar later kwam daar ook een extremere versie met 16 duimsvelgen bij. Die onderscheidde zich door meer bodemvrijheid, grotere remmen en een verstevigde transmissie en koetswerk. Aangezien van deze configuratie slechts 2.138 exemplaren werden geproduceerd, is de T3 Syncro ’16 duims’ de Heilige Graal van de verzamelaars
Advertentie – lees hieronder verder
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
