Tal van constructeurs waagden zich in de jaren 90 aan prille elektrificatieprojecten van hun stadswagens. De meesten stierven een stille dood in een tijd waarin slechts enkele verlichte geesten bezig waren met de klimaatopwarming en vooral de katalysator voor schone lucht in de steden moest zorgen! De toekomstperspectieven van deze Skoda waren even rampzalig als die van zijn tijdgenoten, maar zijn geschiedenis is wel origineel.
Privé-initiatief
De Skoda Favorit Eltra 151L kwam namelijk niet echt tot stand in de ateliers van Skoda, maar was het werk van het bedrijf Eltra dat deel uitmaakte van het Skoda-filiaal uit Pilsen. Deze onderneming verwierf in 1990 bekendheid met de onthulling van een concept van een elektrische Skoda op basis van een ingekorte Favorit, die de passende naam Shortcut kreeg. Een Zwitserse handelaar zag er wel wat in en bestelde een serieversie, die het volgende jaar klaar was en dit keer een identieke verpakking als de Favorit aangemeten kreeg. De Eltra 151L was geboren! En de aanpassingen waren opmerkelijk. Het opladen van de wagen gebeurde via een luikje in de grille aan de voorzijde van de wagen, waar ook de laadkabel een speciaal opbergplekje kreeg. Dit was reeds zo’n typische « Simply Clever » oplossing van Skoda, waarover heel wat moderne elektrische wagens zelfs nu niet beschikken! Toch werd de tankklep van de donor-Favorit 1.3 behouden: een kleine verbrandingsmotor zorgde namelijk voor de verwarming om het rijbereik van de batterij intact te houden.
Handgeschakeld!
Meer dan de 80-ies look valt in het interieur de schakelpook op! Tot onze verbazing behielden de ontwerpers inderdaad de originele vierversnellingsbak op deze elektrische versie. Er is echter geen visuele of auditieve aanduiding van het toerental, zodat het ideale schakelmoment moeilijk in te schatten is. Daardoor schakel je een gang hoger als de elektromotor in ademnood dreigt te raken! Dat is een vreemd gevoel, zeker omdat het vermogen van 15,5 kW (21 pk !) hoog in de toeren 15,5 kW (21 pk !) voor fikse (met dank aan het onmiddellijk beschikbare koppel) en eindeloze acceleraties zorgt. Indrukwekkend, zeker als je rekening houdt met het gewicht, dat zich vooral op de niet-bekrachtigde stuurinrichting laat voelen bij het manoeuvreren. Maar net zoals bij een wagen met een verbrandingsmotor verdwijnt dit zwaar gevoel naarmate de snelheid toeneemt, tot 80 km/u, het maximum dat de motor toelaat. De capaciteit van de batterij, die vlak onder de koffervloer werd geplaatst, is onbekend, maar een lcd-scherm laat wel toe het laadniveau aan boord op te volgen. Het aangekondigde rijbereik bedraagt 80 km, een degelijke waarde rekening houdend met de compacte omvang van de batterij.
Advertentie – lees hieronder verder
Bescheiden succes…
Toen de wagen klaar was, trachtte Eltra er ook andere klanten voor te vinden. Om optimaal te scoren werd eveneens een bestelwagenversie ontwikkeld op basis van de Skoda Pick-up 1.3. Dit model kende een bescheiden succes, vooral in Zwitserland, dat het grootste deel van de productie afnam. In de Tsjechische Republiek was het geen hoogvlieger, maar toch kon Eltra enkele exemplaren kwijt bij de postdiensten voor de levering van pakjes in het stadscentrum. Eigenlijk voor dezelfde opdracht waaraan de elektrische bestelwagens van vandaag hun succes danken!
… en voorspoedig einde
Hoeveel exemplaren werden er echt gebouwd? Dat is moeilijk te zeggen. Sommige bronnen spreken van 200 stuks, waaronder enkele pick-ups aan een ritme van « 10 exemplaren per dag » tussen 1992 en 1993. In ieder geval was de productie van korte duur. In 1993 kende Skoda een grote omwenteling. De constructeur werd overgekocht door het Duitse Volkswagen, dat amper interesse had in de activiteiten van Eltra aangezien het zelf een gelijkaardig product aanbood met de Golf CityStromer. De komst van de Felicia betekende dus het einde van de elektrische Favorit. Eltra vond daarop een nieuwe partner in Tatra voor de bouw van een elektrisch busje dat tot 1997 geproduceerd werd.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
