In zijn lichtste versie woog de A2 net geen 900 kg. Dat zijn Lotus-cijfers. Daarnaast was hij extreem aerodynamisch (Cx: 0,25!) en in tegenstelling tot de sportwagens van laatstgenoemde merk in staat om tot vijf personen en een hoop spullen op een comfortabele manier te vervoeren. Zijn minieme dorst, en al helemaal voor een model dat tussen 1999 en 2005 van de band rolde, moest het plaatje compleet maken.
Waarom wilde niemand een A2?
Onder andere zijn geavanceerde aluminiumstructuur en de vele ingrepen die de dorst moesten beperken, maakte van de A2 een dure vogel. En aangezien de meeste Audi-klanten hun neus ophaalden voor het model, was het vooral een kwestie van klanten ronselen bij andere, niet-premium merken zoals Renault, bij mensen die in de eerste plaats voor een uitstekende prijs-ruimteverhouding kiezen en minder voor een merknaam. Hen liet je met andere woorden dus niet zomaar overstappen op een veel duurdere Audi, ook al pronkte de A2 in zijn minst dorstige versie (en op papier…) met 3l/100 km (benzine!) en 81 g/km CO2.
Hoewel de A2 zijn tijd duidelijk vooruit was, waren verbruik en CO2-uitstoot vlak na de overgang naar het nieuwe millenium nog geen hete hangijzers. En dan hebben we het nog niet over zijn looks gehad. Echt lelijk kon je de A2 moeilijk noemen – hij ziet er zelfs tijdloos uit – maar braaf en saai dan weer wel, kenmerken die niet bij een Audi pasten.
Advertentie – lees hieronder verder
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
