“Triumph is er uitstekend in geslaagd om de klassieke lijnen te koppelen aan een aantal modernere elementen en daarbij komt nog eens een torenhoge afwerkingsgraad.”

Vooraleer ik plaatsneem op de Bobber, onderwerp ik hem eerst aan een close-up inspectie. Het is de eerste keer dat ik hem van dichtbij zie en ik begrijp wel waarom veel mensen van hun sokken geblazen zijn door deze tweewieler. Triumph is er uitstekend in geslaagd om de klassieke lijnen te koppelen aan een aantal modernere elementen en daarbij komt nog eens een torenhoge afwerkingsgraad. Het is duidelijk dat je vandaag de dag geen negatieve bijklank meer moet verzinnen bij motoren die in Thailand geassembleerd worden. Hoe langer ik naar de motor kijk, hoe meer leuke details ik ontdek. Van het Triumph ‘T’-logo in de koplamp, tot de mooie LED-bullet pinkertjes en van de achternaaf die lijkt op een trommelrem tot de bronzen 1200HT motoremblemen.

Beautiful Bob
Dat zijn dan nog maar de kleine onbenulligheidjes, want de echte sterkte van dit design schuilt er volgens mij in dat de ingenieurs alle moderne benodigdheden wisten te verstoppen. Zo zit de subtiel zwart geverfde radiator bijvoorbeeld mooi weggewerkt tussen de twee framebalken vooraan. En terwijl je misschien denkt dat deze motor beschikt over twee coole korte uitlaatpijpjes, zit de echte uitlaatdemper onzichtbaar onder het motorblok. Het meest aparte stuk is de ‘box-style’ achterbrug die duidelijk verwijst naar een hardtail, al zien we onder het zadel wel een moderne, instelbare schokbreker. Dit alles om maar te zeggen dat de Bobber een beauty én een hoogtechnologisch staaltje vernuft is. Rest nog één vraag: hoe rijdt hij?

Lees ook : TEST Leapmotor C10 (2024): niet om mee te lachen

“Dat je aan de stoplichten als eerste weg bent, spreekt voor zich en tijdens m’n doorregende testrit was het voornamelijk de tractiecontrole en de Rain-modus die het achterwiel enigszins onder controle hielden.”

Bij het antwoord op die vraag, komt pas echt bovendrijven waarom dit geen hipsterfiets van dertien in een dozijn is. Triumph’s slagzin voor de Bobber was ‘Brutal Beauty’ en hoewel je dan nog over het beauty-aspect kan discussiëren, staat de brutaliteit buiten kijf. Want de Bobber heeft niet alleen een 1200cc motorblok met 106Nm koppel in het vooronder, hij beschikt ook over een agressieve gasrespons en een strakke versnellingsbak met een erg lange eerste. Dat je aan de stoplichten als eerste weg bent, spreekt voor zich en tijdens m’n doorregende testrit was het voornamelijk de tractiecontrole en de Rain-modus die het achterwiel enigszins onder controle hielden.

Advertentie – lees hieronder verder

Toch zijn de Engelsen erin geslaagd om die flitsende acceleraties te koppelen aan een erg comfortabel en gebruiksvriendelijk rijwielgedeelte. Aan jou dus de keuze of je liever richting je stamcafé in de binnenstad trekt, dan wel getunede Seat Ibiza’s gaat vernederen op de dragstrip. Bij enkele manoeuvres tijdens de fotostop ben ik aangenaam verrast door de grote stuuruitslag die ervoor zorgt dat de Bobber ondanks een lange wielbasis best kort draait. Tijdens het rijden zit je wel lichtjes voorovergebogen tegen de wind in, met je benen in een rechte hoek. Dit is gemakkelijk enkele honderden kilometers vol te houden en dat volstaat ruim aangezien je met de 9,1l tank maximaal 222km ver komt. Hoewel het kleine zadeltje er niet erg comfortabel uitziet, valt het rijcomfort goed mee, al steekt de eerder soepele achterste schokbreker daar waarschijnlijk voor iets tussen.

De relatief zachte veerinstellingen zorgen dus voor voldoende rijcomfort, zonder dat de stabiliteit of het stuurkarakter er onder lijden. Toegegeven, in de regen slaagden we er niet in om de motor tot zijn limiet te drijven. Maar dat wilt niet zeggen dat er aan een slakkentempo gereden werd. De Avon Cobra banden werden speciaal voor deze motor ontwikkeld en boden ontzettend veel grip op het natte asfalt. De voetsteuntjes bleven gespaard, al beloofde de precieze en licht sturende voorkant van deze motor veel goeds voor een eerste test in het droge.

Bokkige Bob
Spijtig genoeg kan het niet al rozengeur en maneschijn zijn, want de Bobber heeft wat mij betreft ook twee grote minpunten. Eentje daarvan kan ik nog door de vingers zien en dat is het feit dat je er moeilijk rustig mee kan rijden. Dat slaat puur op het brute motorkarakter en dito gasrespons waardoor het bijvoorbeeld moeilijk wordt om te shortshiften naar tweede bij dertig per uur, zonder dat je naar voren gelanceerd wordt. Terugschakelen of iets te snel het gashendel dichtdraaien bij een lage snelheid verloopt eveneens nogal schokkerig en ik kan me voorstellen dat dit op de duur gaat vervelen als je geen typisch zondags ritje gaat doen, maar gewoon door de file naar je werkt wilt rijden. Dit bokkige karakter kan je natuurlijk verwachten van zo’n dik dragrace-blok, al vormt het wel een contrast met de souplesse en het gemak van Triumph’s andere Modern Classics.

“Dachten de ingenieurs nu echt dat deze remsetup zou volstaan om een briesende en vlammende volbloed sprintracer van 228kg droog aan de haak tot stilstand te brengen?”

Wat ik moeilijker door de vingers kan zien is dat de ingenieurs ervoor gekozen hebben om een enkel remschijfje in het voorwiel te steken met een tweezuiggerremklauw. Dachten ze nu echt dat dit zou volstaan om een briesende en vlammende volbloed sprintracer van 228kg droog aan de haak tot stilstand te brengen? “Ja maar jullie zijn testjournalisten en het type rijder dat deze motor koopt is misschien ook meer geneigd om meer met de achterrem te werken,” sputtert het PR-team nog tegen. Daar valt iets voor te zeggen, en de achterrem werkt uitstekend, al zijn de journalisten het aan het einde van de dag eens dat een vierzuiggerremklauw of een set dubbele schijven in het voorwiel hier beter van toepassing waren geweest.

De Afrekening
Ik vertrok naar deze presentatie met het idee dat ik een soort van gechopte T120 ging testen en dat was een misvatting. Want de Triumph Bobber is niet echt een ‘modern classic’, gewoon een bloedsnelle bruutzak in zijn eigen recht. Ik zeg het zelden of nooit van motoren zonder echt sportieve ambities, maar dit is echt een stoplichtsprinter voor ervaren motards met haar op hun tanden. Voor 12.700 euro in België en 14.900 euro in Nederland koop je naast een erg coole machine dus ook een stevige dosis adrenaline.

Dashboard
Triumph introduceert een nieuwigheid met een dashboard waarvan je de hellingsgraad kan aanpassen. Met een klein knopje onder het dashboard kan je het rechter of vlakker zetten, naargelang hoe je het zelf het liefste afleest. De layout kennen we al vanop de Street Twin.

Achterkant
De Bobber valt op dankzij zijn éénpersoonszadel, maar ook dankzij het volle spatbord met spatbordhouder. Dit geeft de motor meteen een erg oude stijl, al is de afwerking up to date. De knipperlichten en het achterlicht zijn LED.

Stuurbediening
Eén enkele (i)-knop aan de linkerstuurzijde volstaat om door alle menu’s te gaan, je tripmeters op nul te zetten en je tractiecontrole uit te schakelen. Denk er nog een mode-knop op de rechterstuurhelft bij en je elektronica setup is compleet. Handig en overzichtelijk, meer moet dat niet zijn.

Technische fiche
Triumph Bonneville Bobber

Motor: 1.200cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde twee-in-lijn

Max. vermogen: 77 pk/6.100 o.p.m

Max. koppel: 106 Nm/4.000 o.p.m

Transmissie: zesbak, ketting

Frame: stalen wiegframe

Voorvering: KYB 41mm voorvork, niet regelbaar, 90 mm veerweg

Achtervering: KYB monoshock, instelbaar qua veervoorspanning, 76,9 mm veerweg

Voorrem: 310 mm schijfrem met tweezuigerremklauw

Achterrem: 255 mm schijf met eenzuigerremklauw

Banden voor/achter: 100/90-19 150/80-16

Drooggewicht: 228 kg