TEST Lexus UX 250h: zijn merknaam waard?

Eerst en vooral kan je er niet omheen dat de UX een originele uitstraling heeft. Hij is scherp getekend en qua looks is dit ontegensprekelijk een Lexus. Bovendien werd zijn lijnenspel door aerodynamica bepaald, zodat de luchtstroom optimaal is en er zo weinig mogelijk turbulentie optreedt. Knap, vanuit welke hoek dan ook.

Compact?

De UX is minder compact dan hij lijkt. Hij meet zelfs 13 cm langer dan de BMW X2 waarmee hij het speelveld deelt, al kunnen we hier jammer genoeg niet van een praktisch wonder spreken. Dat komt door zijn lage daklijn enerzijds, waardoor het achteraan redelijk krap zetelen is, en anderzijds door zijn kleine koffer die amper 320 liter slikt, de opslagruimte onder de vloer inbegrepen. Ter vergelijking: da’s zomaar eventjes 150 l minder dan wat de hierboven vermelde BMW lust. En niet alleen is de koffer krap wat het laadvolume betreft, je kan er alles behalve hoog in stapelen omdat ook de achterruit zeer schuin afloopt. Een sportief uiterlijk? Jazeker, maar daar moet je een niet te onderschatten prijs voor betalen.

Een échte Lexus?

Over het onderstel valt zeker niet te klagen en over de demping evenmin, want daarin werd een mooi compromis tussen comfort en sportiviteit gevonden. Helaas zitten de – weliswaar steunvolle – zetels redelijk hard, waardoor de zijdezachte Lexus-factor ontbreekt, en geeft de cockpit niet de hoogtechnologische indruk die je van het luxemerk verwacht. Ook de bediening van het in vergelijking met de concurrentie verouderde infotainmentsysteem, met inbegrip van de navigatie, zou vlotter moeten kunnen. Nu gebeurt dit via een overgevoelig touchpad (typisch Lexus…) waaraan ik maar niet gewend geraak. Een ander pijnpunt is de achteruitrijcamera, waarvan de resolutie anno 2020 ronduit lachwekkend mag worden genoemd.

Advertentie – lees hieronder verder

Gelukkig is de leesbaarheid van de andere digitale functies een pak beter en scoort de UX op ergonomisch vlak ook redelijk hoog. De materiaalkeuze is ok, maar alleen als je enkel de bovenste delen van het dashboard quoteert. De onderkant is meer Toyota dan Lexus, als je begrijpt wat ik bedoel.

Ook positief nieuws

Zijn aandrijving maakt veel goed. De UX 250h is voorzien van de vierde generatie Lexus Hybrid Drive die een 2-liter benzinemotor als hoofdkrachtbron gebruikt en is goed voor een totaalvermogen van 184 pk. Schakelen doet de e-CVT-transmissie vanzelf, al kan je ook spelen met de peddels achter het stuur (7 “geïmproviseerde” versnellingen). Wat je vooral moet onthouden, is dat er komaf werd gemaakt met het ‘scootergevoel’ van vroeger, wat optrekken luidruchtig en vermoeiend maakte. Het lijkt erop dat Lexus eindelijk de juiste afstelling heeft gevonden, waardoor rijden met deze cross-over aangenaam blijft als je in toeren klimt. Dat was met het vorige systeem wel even anders.

Sportief?

Ook weer een dubbel gevoel. Deze auto voelt stijf en stevig aan, komt vlot op dreef en stuurt voldoende direct, maar sportief is niet de juiste term. Niet dat hij geen vlotte hernemingen aankan, maar er zit toch telkens enige vertraging op. Supersnel instappen en vertrekken, lukt trouwens sowieso niet want je moet niet één maar twee keer op de startknop drukken, en in tussentijd de rem induwen alvorens hem in de voorwaartse versnelling te plaatsen. Eerlijk: dit heeft enkele malen op de zenuwen gewerkt. Je moet immers altijd even wachten tot je “mag” rijden.

Duur?

De testwagen van dienst was een “F Sport”, die beter is uitgerust dan de standaard-UX. Daar hangt natuurlijk ook een stevig prijsverschil aan vast. Hoewel de UX 250h vanaf 36.340 euro wordt verkocht, kost een “sportievere” F Sport meteen 52.640 euro, of 54.230 euro als je vierwielaandrijving wil (met een extra elektromotor op de achteras). In die meerprijs zitten onder meer andere wielen (18″), een andere lederbekleding en een groter display, bovenop wat je in de reeksen eronder geniet. Denk daarbij aan DAB-radio, getinte ruiten, navigatie, een draadloze oplader voor je smartphone, zetelverwarming enzovoort.

Kleine dorst

Hét verkoopsargument van deze Lexus is zijn kleine dorst. De fabrikant heeft het over een gemiddelde van 5,3 l/100 km volgens de WLTP-normen (120 g/km CO2) en dan is men nog bescheiden geweest. Wie de snelheidslimieten respecteert maar toch af en toe het gaspedaal vloert, komt niet ver boven 6 l/100 km uit, en wie aan ecorijden doet, slaagt er zelfs in om onder de verbruiksopgave te blijven.

Conclusie

De UX 250h bindt de strijd aan in het felbevochten segment van de compacte “premium” cross-overs, maar maakt het zichzelf moeilijk vanwege zijn onpraktische eigenschappen en de verouderde en niet bepaald intuïtieve on-board technologie, waardoor je niet echt de indruk hebt met een hypermoderne Lexus te rijden. Anderzijds biedt deze vermomde Toyota C-HR als niet-oplaadbare hybride een aangename, stille rijbeleving en jaagt hij er weinig benzine door.