TEST Maserati Ghibli Trofeo: Een échte Maserati?

Geen enkele constructeur kan er nog om heen: om te overleven moet je vandaag een hybride en/of een elektrische aandrijving in de portefeuille hebben. Dat hebben ze ook Maserati begrepen. Tegelijk lijkt het Italiaanse sportwagenmerk te beseffen dat in deze evolutie de passie zeker niet verloren mag gaan, zoals bleek met de onthulling van de MC20. Deze passie leek aanvankelijk echter te ontbreken in de commerciële strategie van de Ghibli. Men ging gewoon de strijd aan met de concurrenten, met de BMW 5 Reeks op kop, net op het gebied waar zij het sterkst waren: op de markt van grote zescilinders en dikke diesels. Dat was jammer voor een merk met zo’n uitstraling. Een Maserati gromt, briest, wil uit de startblokken schieten, en moet zich kunnen meten met een M5, maar niet met een 530d, toch? Met deze Trofeo-versie van de Ghibli is Maserati eindelijk op de goede weg!

V8

De strategie werd dus aangepast: het Ghibli-gamma breidt zich verder naar boven uit en krijgt voor het eerst een V8 onder de motorkap, meer bepaald een 3.8 biturbo die goed is voor 580 pk en 730 Nm, gekoppeld aan een achttrapsautomaat. Deze krachtbron is trouwens afgeleid van een Ferrari-blok en heeft ook enige verwantschap met de V6 van de Alfa Romeo Giulia Quadrifoglio, waarvan je hier ons testverslag kan lezen.

Ik voel je al komen: “Ja, maar BMW, Audi en Mercedes bieden minstens 600 pk”. Daarop antwoord ik dat cijfers ook niet alles betekenen… Het vermogen van een motor is namelijk één element, maar de manier waarop die pk’s vrijkomen is een andere kwestie. En we kijken ook niet alleen naar de zuivere prestaties – de chrono’s – maar evenzeer naar … de beleving en de passie. Vergeet niet dat al dat vermogen ergens heen moet. De Duitsers moeten daarvoor steeds beroep doen op vierwielaandrijving. In deze Italiaans bolide gaat daarentegen alle power naar de achtertrein. Ik vermoed dat dit feit meteen een glimlach op de gezichten van de echte liefhebbers tovert.

Advertentie – lees hieronder verder

La Scala

En ze hebben dik gelijk. Ik had ook zelf tijdens de korte testrit van twee dagen steeds een banaan op mijn gezicht. Nochtans was het guur, koud en nat weer, en waren de wegen zeer glibberig. Niet ideaal dus om een achterwielaangedreven auto met 580 pk te testen, maar de plicht riep… Per toeval had ik enkele weken eerder de recent geüpdate Mercedes-AMG E63 S 4Matic+ in gelijkaardige omstandigheden kunnen testen, waardoor de vergelijking zich opdrong. Toegegeven, ook wij autojournalisten hebben onze voorkeuren, en ik beken dat ik een zwak heb voor Mercedes-AMG, met zijn potente en rauw klinkende motoren. Heerlijk! Uiteraard heb ik ook nu weer genoten van de nieuwe E63. Maar naast de Ghibli Trofeo leek hij wel een dinosaurus met een vreselijk complexe bediening. Hier een toets indrukken, daar een knop omdraaien, een tsunami aan rijhulpmiddelen… In de Maserati is alles veel eenvoudiger en zuiverder met slechts vier rijstanden (waaronder Corsa) en eventueel nog de mogelijkheid het ESP uit te schakelen. Dat geldt ook voor de rijervaring: alles verloopt eenvoudiger, zuiverder en directer. Met de toppen van je vingers bedien je de lichte en precieze stuurinrichting en de peddels van de vrijwel perfect schakelende transmissie. Aan je voeten voel je de efficiënte en makkelijk te doseren remmen en een gaspedaal waarmee je een typische Italiaanse motor ment. Dat wil zeggen dat hij niet meteen het volle pond geeft, maar dat het wachten wordt beloond eens de hogere toeren worden bereikt: een waar genot!

Ik had het al over glibberige wegen. Dat is de gedroomde context om uit te vissen hoe karaktervol de Maserati wel is. Als de elektronica wat wordt losgelaten, is zijn kontje natuurlijk iets wispelturiger dan een vierwielaangedreven Duitser. Maar toch is het rijgedrag heel voorspelbaar en evenwichtig zodat zelfs ondergetekende, die zichzelf niet als een volleerde evenwichtskunstenaar beschouwt, steeds alles onder controle wist te houden. Laat het duidelijk wezen: ik hou nog steeds van een E-Klasse AMG en vergelijkbare monsters. Maar na deze test met de Ghibli Trofeo geven de Duitsers toch de indruk dat ze gevangen zitten in hun eigen wapenwedloop naar de langste lijst met technologische snufjes, het grootste vermogen, het breedste koetswerk… De Maserati is inderdaad minder krachtig, maar wel gracieuzer en eenvoudiger, en heeft een vleugje onbezonnenheid dat de andere niet hebben. Een beetje zoals een ballerina die optreedt in Teatro alla Scala in Milaan: een artiest tussen bodybuilders. Dit is een prachtig kunstwerk dat graag een voorbeeldige afwerking en tientallen afstelmogelijkheden wil opofferen voor… iets anders.