TEST BMW M3 Competition: Frustrerend!

Eerst en vooral wat meer uitleg over de nieuwe M3. Zoals je wellicht al wist, deelt deze vierdeurs zijn basis met de M4, een coupé. Noem de eerste gerust de familievriendelijke versie van laatstgenoemde, wat hem een veel lager Johnny-gehalte geeft. Persoonlijk vind ik de M3 ook mooier dan de M4, maar dat is zoals gezegd persoonlijk. Nu moet je wel weten dat het familievriendlijke aspect ophoudt met bestaan als je gezin twee – of meer – uit de kluiten gewassen tieners bevat en als papa en/of mama een kleine meter 80 (zoals ondergetekende) of meer meet. In dat geval is de M3 gewoonweg niet ruim genoeg, althans niet om lange afstanden mee af te leggen.

De koffer, die valt met 480 liter volume wel goed mee. Een opgeplooide koets en enkele rugzakken erbij? Geen probleem.

Duur?

Uiteraard. Voor de geteste M3 Competition, voorzien van de nodige toeters en bellen, vraagt BMW exact 112.500 euro. Voor de volledigheid: prijzen starten bij 84.750 euro voor de M3 (480 pk, achterwielaandrijving, manuele zesbak), bij 91.950 euro voor de M3 Competition (510 pk, achterwielaandrijving, 8-trapsautomaat) en bij 96.500 euro voor de M3 Competition M xDrive (510 pk, vierwielaandrijving, 8-trapsautomaat). De vergelijkbare M4’s zijn telkens 1.550 euro duurder. Peanuts voor wie in dit segment winkelt, maar toch. Nog vollediger: de Beierse constructeur heeft onlangs de M4 Cabrio voorgesteld. Dat model valt uitsluitend als Competition M xDrive te bestellen en gaat vanaf 101.600 euro de deur uit.

Advertentie – lees hieronder verder

Snel?

Wat veel mensen niet weten, is dat de M3 en M4 anno 2021 milde hybrides zijn. Hun 48V-systeem dient niet per sé om hen minder te doen verbruiken, wel om zo hard mogelijk op te kunnen trekken. 0 tot 100 km/u lukt met de M3 in 4,2 seconden, met de M3 Competition in 3,9 seconden en met de M3 Competition M xDrive in 3,5 seconden. Fabelachtig snel dus. De vergelijkbare versies van de coupé doen exact evenveel tellen over dezelfde oefening en de cabrio is maar 0,2 seconde trager dan de eveneens vierwielaangedreven M3 en M4. Kijken we naar de topsnelheid, dan is die elektronisch begrensd op 250 km/u, met de optie om tot 290 km/u door te gaan (280 km/u voor de Cabrio).

Manueel of automaat?

Zoals gezegd, beschikt de basis-M3 over een manuele zesbak. Een eigenschap die veel fans (lees: puristen) kunnen smaken, maar toch draagt de Competition mijn voorkeur. Niet omdat hij met 30 paarden extra uitpakt, wel omdat zijn extreem snel schakelende achtrapsautomaat toelaat om de handen te allen tijde op het stuur te houden. Geen overbodige luxe is dat, want met een pk-zwangere bolide van om en bij de 1.800 kg wil je écht niet tegen een huis knallen, exact wat onlangs in Vlaanderen is gebeurd, preciezer met een groene M4 die slechts enkele dagen voordien was geleverd. Even voor dat ongeval had ik zelf een dikke week met een handgeschakeld exemplaar gereden en wat was ik blij dat ik hem ongeschonden terug bij de invoerder had afgeleverd. Dat monster-op-wielen vergt nu eenmaal een geoefende hand en stalen zenuwen als de vlam in de pijp zit. Met andere woorden: wil je voluit gas geven, dan riskeer je niet alleen een intrekking van je rijbewijs, je moet het ook effectief kunnen én durven. Voor driftkampioenen à la Danique Aelaerts is dat geen probleem, maar wel voor de gemiddelde Belg én voor mezelf, die nochtans een lange lijst aan sportwagens heeft uitgeprobeerd.

Natuurlijk speelt gewenning ook een rol. Toen ik de sleutel van de M3 Competition overhandigd kreeg, was ik het chassis, de stuurinrichting en het algemene rijgevoel al gewoon geworden. Desalniettemin mag je nooit overmoedig worden in een M3 of M4, ook niet als de wagen over een automaat of zelfs vierwielaandrijving beschikt. Tijdens een ‘kickdown’ krijgen de wielen op zeer korte tijd immers veel koppel te verwerken, namelijk 650 Nm bij 2.750 tr/min. Wie toch aan het driften gaat, kan zijn of haar sessies laten quoteren door wat BMW de Drift Analyzer noemt. Nuttig? Niet echt, maar wel een leuke gimmick.

Frustrerend

Dat de M3 en de M4 in welke versie dan ook als een raket vooruitgaan, is zo klaar als een klontje. Het gevoel dat je krijgt tijdens het acceleren, is heerlijk. Onbeschrijflijk bijna, zeker in combinatie met het fenomenale gebrul van de 3-liter twinturbo zes-in-lijnmotor. Een droomwagen voor op circuit (binnenkort lees je onze dubbeltest van de M3 en M4 op Zolder), maar voor dagelijks gebruik is dit een frustrerende vierwieler.

De verklaring hoef je natuurlijk niet ver te zoeken. Potente straatauto’s als deze zijn dermate krachtig dat ze hun doel een beetje voorbijschieten, namelijk opperste rijplezier bieden. Slechts heel uitzonderlijk krijg je de mogelijkheid om het gaspedaal heel diep in te drukken zodat de ware aard van het beest naar boven komt. Het overgrote deel van de tijd heb je haast geen keuze: je moet je inhouden, terwijl zowel de krachtbron als de stuurinrichting en het sportonderstel smeken om vrijuit te mogen “spelen”. Wie op die wens ingaat, zondigt letterlijk altijd tegen de wegcode, waardoor je je bijna afvraagt waarom men nog auto’s maakt met 500 pk of meer. Je kan zulke modellen hoe langer hoe minder gebruiken waarvoor ze dienen, behalve op circuit dus, en in dat geval volstaat een goedkopere M2 ruimschoots om de plezierfactor waar je naar op zoek bent te bereiken. Kortom, de nieuwe M3 en M4 gaan hard, eigenlijk te hard. Als rijplezier nagenoeg onbereikbaar wordt, dan klinkt de slogan een beetje hol.

Voor de goede orde haal ik de cijfers inzake verbruik en CO2-uitstoot aan. BMW claimt een gemiddelde van respectievelijk 10l/100km en minstens 228g/km en die opgaves lijken redelijk realistisch, want zelf zat ik er “maar” anderhalve liter boven. Geen enkele klant zal daarvan wakker liggen.

Conclusie

De nieuwe BMW M3 is fenomenaal, indrukwekkend en meer van dat alles, maar ook frustrerend, simpelweg omdat zijn motor zo potent is dat je er niet van kan genieten zonder binnen de kortste keren je rijbewijs kwijt te spelen en een fikse boete te moeten betalen. Maar wel een steengoede auto, laat dat duidelijk zijn.