De Grecale is van het grootste belang voor het merk, want hij zal moeten doen wat de SUV Levante niet helemaal is gelukt: de Cayenne van Maserati worden. Met andere woorden dit voertuig moet een premium publiek kunnen verleiden en zo heel wat cash genereren. Het probleem met de Levante is dat hij niet altijd het niveau van de concurrentie wist te bereiken. Ja, hij heeft de nobele en vurige motoren die hem de Italiaanse panache bezorgen. Genoeg om degenen tevreden te stellen voor wie dat het enige is wat telt. Maar die lui zijn zeldzaam.

En voor de anderen waren alle verouderde aspecten (vooral in vergelijking met wat de Duitsers aanbieden), zelfs als ze later werden gecorrigeerd, onbetaalbaar. Kortom, Maserati moest dringend uit zijn pijp komen, zichzelf de middelen geven om een topvoertuig te ontwikkelen, dat echt de vergelijking met de publiekslievelingen kan doorstaan. De Grecale moet zo perfect zijn als geen andere Maserati voorheen dat was!

Nieuw tijdperk

Of toch: zoals een andere recente Maserati, de MC20. Een juweeltje dat zeer gewaardeerd wordt door onze chef, vooral vanwege de zeer succesvolle mix van echte passie en technologie die je alles doet vergeten. Een Maserati die begrepen heeft dat alles inzetten op een sexy look en een flamboyante motor een vergissing was. En neen, de MC20 is niet zomaar een eenmalige droom tussen twee minder succesvolle modellen. Het kan vandaag gezegd worden dat hij een echt voorproefje van een nieuw tijdperk gaf. De revival werd uiteraard gelanceerd vóór de megafusie FCA-PSA, maar het voelt alsof Maserati in de nieuwe Stellantis-familie echt de middelen zal hebben om te ontluiken. Misschien is een van de redenen dat het merk ‘verlost’ is van de wat verstikkende aanwezigheid van zijn imposante neef Ferrari.

Sinds de fusie heeft Ferrari inderdaad een beetje afstand genomen en zijn de familiebanden met Fiat wat losser geworden. Er zullen natuurlijk altijd uitwisselingen zijn op vlak van techniek en knowhow, maar er zal geen Ferrari V8 meer onder de motorkap van een Maserati zitten en die laatste zal niet langer hoeven uit te kijken om Ferrari niet voor de wielen te rijden. Maar laten we duidelijk zijn: het echte doelwit van Maserati is Porsche. En met de Grecale wordt het eerste grote offensief van dit nieuwe tijdperk ingezet.

Advertentie – lees hieronder verder

Het kloppende hart

Om te slagen gunt de Grecale zich echt alle kansen. Eerst en vooral mikt hij vrij ruim, want met een lengte van 4,85 meter plaatst hij zich tussen de Macan en de Cayenne. Afmetingen die een zeer mooie ruimte voor het gezin en een degelijke koffer van meer dan 500 liter verzekeren. De praktische aspecten zijn er dus. En de verleiding? We ontdekten een finaal prototype dat was gecamoufleerd zoals je op de afbeeldingen ziet, waardoor het dus moeilijk is om een echt idee van het ontwerp te krijgen. Maar we zien nu al dat de proporties atletisch en uitgebalanceerd zijn, met een achterpartij in de stijl van een SUV-coupé.

Bij de lancering (gepland tegen de zomer) zal de Grecale worden aangeboden met een motor die ook een zeer breed publiek zal aanspreken: een 2-liter viercilinder turbobenzine, voorzien van een 48V micro-hybride systeem. Dat is misschien al een teleurstelling voor de meest gepassioneerde lezers. Maar wacht. Eerst en vooral is het duidelijk dat de hybridisatie hier eerder bedoeld is om de prestaties te verbeteren dan om het verbruik te beperken.

Deze combinatie is goed voor 330 pk en 450 Nm, wat resulteert in een sprint van 0 tot 100 in 5,6 seconden en een top van 240 km/u. Niet slecht. Ten tweede is deze aandrijving, die we enige tijd geleden in de Ghibli hebben ontdekt, verder geëvolueerd. Enerzijds is ze veel agressiever in de Grecale, en anderzijds heeft ze nog iets belangrijks gewonnen, wat een beetje ontbreekt in de Ghibli: de stem van een Maserati! De ingenieurs hebben inderdaad maanden aan de uitlaatlijn gewerkt, tientallen versies ontwikkeld, om tot een geluid te komen dat het merk echt waardig is. Ja, OK, het is een viercilinder. Maar als je ooit een AMG-viercilinder hebt horen zingen, weet je dat je ook daarvan rillingen kan krijgen.

Wees dus gerust. En als je bang bent dat een viercilinder-hybride niet genoeg zal zijn om Porsches aan te kunnen, moet je je ook evenmin zorgen maken. Ook bij Maserati geldt dat een constructeur geen grote kosten doet om een moderne motor als de V6 Nettuno te ontwikkelen om die enkel in een supercar te plaatsen. Het is duidelijk dat er een Grecale van 500 tot 600 paarden op het programma staat!

King Giorgio

En hier zijn we bij het echte bewijs dat Maserati zichzelf de middelen voor zijn ambities geeft: het weggedrag. Nog voordat we met dit prototype op de testbaan van Balocco, het beroemde testcentrum van Alfa Romeo, gingen, wisten we dat alles goed zou verlopen. Want onder de Grecale schuilt een fantastisch platform, waar iedereen het al over eens is: de Giorgio. Hieraan is het te danken dat de Giulia en de Stelvio echte Alfa’s en de referenties in hun respectievelijke categorieën zijn. De Grecale wordt steeds geleverd met vierwielaandrijving, maar omdat Giorgio een platform voor achterwielaandrijving is, blijft de achtertrein dominant. Dat was al een goed begin. Maar de ingenieurs zijn veel verder gegaan, door op dit platform een technologisch pakket te plaatsen waarvan de verfijning ons heeft verbaasd. Niet enkel ‘voor een Maserati’, maar in het algemeen!

Kortom, wat verbaast zijn de verschillende persoonlijkheden die deze technologieën geven aan de Grecale naargelang de gekozen rijmodus. Onze eerste rondjes op het circuit zijn in de Comfort-stand. Die doet zijn naam alle eer aan, omdat de luchtvering (optioneel, maar waarschijnlijk zal die op de meeste Grecales besteld worden), de besturing, de motor, de versnellingsbak en zelfs de discrete uitlaat bijdragen om een rustgevend en veilig voertuig te bekomen.

De eerste verrassing kom er als de testrijder die ons vergezelt vraagt om het gaspedaal diep in te drukken bij het uitkomen van de volgende bocht, op het meest gladde deel van het circuit (inderdaad die dag was het een druilerig Belgisch weertje). OK. De Grecale geeft geen krimp. Alle systemen zijn in actie om het goede traject aan te houden, maar we voelen er niets van. Geen onderbreking van de injectie, geen remwerking of wat dan ook. De correcties zijn onmerkbaar, vloeiend en de Grecale lanceert zich weer zachtjes op een achteloze manier. Conclusie: hij is klaar voor een klantenkring van bestuurders die niet noodzakelijk zeer ervaren of heftig zijn. De meerderheid dus.

Dan volgen de ronden waarin we de andere standen verkennen: GT (een ’compromis’ -modus tussen veiligheid en sensaties) en Sport. Bij elke stap wint de Grecale aan karakter, aan reactiviteit en… aan geluid. In Sport is het genieten! Het chassis staat dan 15 mm lager en geeft aan te willen spelen, de overgangen van de automatische versnellingsbak (klassiek, geen dubbele koppeling) zijn supersnel, de besturing is precies en communicatief, de motor is zeer gewillig … Het is moeilijk voor te stellen dat dit voertuig zo’n 1.900 kilogram weegt. En je zou bijna vergeten dat je achter het stuur van een SUV zit. Het is simpel: de laatste keer dat ik dit in een SUV voelde was in … de Cayenne Coupé. En dit is slechts een prototype, dat nog een paar maanden ontwikkeling voor de boeg heeft!

Een beetje mysterieus

Er rest nog één ding dat niet mag ontbreken om de criticasters de mond te snoeren: de kwaliteit van het interieur en de multimedia. Sorry, maar Maserati heeft ons gevraagd om deze info te bewaren voor het moment van de echte lancering van de Grecale. Dus zullen we gewoon dit zeggen: wat we hebben gezien en aangeraakt zal Maserati zeker helpen om zijn nieuw tijdperk in te gaan.

Conclusie

Na zijn MC20 vlaggenschip, bereidt Maserati zich voor om een echte strijder het veld in te sturen. Een strijder die bijzonder goed bewapend is om zowel de ware liefhebbers als alle anderen te verleiden. Dit wensen we het merk in ieder geval toe, want het verdient dit!