PROTOTYPETEST Opel Astra: Op jacht naar goud?

De Insignia zal binnenkort het laatste overblijfsel zijn van het General Motors-tijdperk in het Opel-gamma. De andere overlevende, de Astra, maakt deze zomer plaats voor een gloednieuw model dat is ontwikkeld onder auspiciën van PSA, dat sinds de fusie met FCA Stellantis is geworden. Het nieuwe model is dan ook heel logisch gebaseerd op het EMP2 V3-platform, de laatste evolutie van het modulaire platform van de Frans-Duits-Italiaans-Amerikaans-Nederlandse groep (het hoofdkantoor is gevestigd in Amsterdam). Dezelfde basis die ook de nieuwe Peugeot 308 (lees hier ons testverslag, vers van de pers!) en DS 4 gebruiken. En dit is zeker niet het enige element dat zal worden gedeeld, want net als zijn neven, zal de Duitser de plug-in hybride motoren tot zijn speerpunten maken. Hij zal worden aangeboden in twee versies die de 1.6 Turbo (PureTech) combineren met een elektromotor van 110 pk om een gecombineerd totaal vermogen van 180 of 225 pk te leveren. Als we afgaan op de waarden van zijn neven, in afwachting van de officiële communicatie van Opel, zou de 12,4 kWh-batterij een autonomie van ongeveer 60 km moeten bieden in de 100% elektrische modus (WLTP). Het aanbod wordt verder aangevuld met de 1.2 Turbo 110 of 130 pk en de 1.5 diesel 130pk.

Vizor

Ook al zullen de compacte modellen van Stellantis binnenkort allemaal mechanische klonen zijn (op een paar schroeven na), op esthetisch vlak zal dit gelukkig niet het geval zijn. Zelfs zonder het definitieve model te hebben gezien, liet het gecamoufleerde prototype al een pittigere en minder conventionele look vermoeden dan het huidige model. Zo bemerkten we onder andere een verticalere achterklep en gespierdere en hoekigere algemene vormen. Hoewel aan de afmetingen amper werd geraakt (+4 mm langer), vertoont de nieuwe Opel Astra toch nieuwe verhoudingen dankzij een beduidend grotere wielbasis (+13 mm), een geringere overhang vooraan (-53 mm) en een 15 mm lagere daklijn. Aan de voorkant pakt de Duitser uit met de nieuwe Vizor, de zwarte strook die de lichtblokken verbindt en geïnspireerd is op de eerste generatie van de Manta. We zagen dit element al op de Mokka en Crossland en nu huldigt het de volgende generatie LED-matrix-pixel-verlichting in.

Pure Panel

Het interieur is ook volledig opnieuw herwerkt, met de twee 10,1” schermen (één voor de rij-info, het andere voor infotainment) die het Pure Panel-dashboard vormen op de topuitvoeringen. Opel had wel het goede idee om hierop sneltoetsen als ondersteuning te voorzien om een directe toegang te krijgen tot de gewenste menu’s en zo het gebruik van het scherm te beperken. Hetzelfde geldt voor het nieuwe stuurwiel, dat nog steeds knoppen heeft, maar de “cleane” presentatie behoudt die op het eerste gezicht een “all-touch” suggereert. In het midden van de console vertonen de versies met automaat een kleine elektronische bedieningshendel, die we al kennen van de Mokka. Verder kreeg de koffer een beduidend groter volume (422 liter) en een betere modulariteit dankzij een vloer die nu op twee niveaus kan worden geplaatst.

Advertentie – lees hieronder verder

Nog wat afstelwerk

Opel had een handvol journalisten uitgenodigd om het stuur van deze prototypes te nemen. En dat was niet alleen om over de auto te kletsen, maar ook om de meningen van professionals te verzamelen voordat de afstellingen verder werden verfijnd. Alles was nog niet “finaal” op het moment van deze test, maar het leek ons al duidelijk dat het nieuwe Stellantis-onderstel de Astra totaal transfigureert. Ondanks zijn onmiskenbare algemene kwaliteiten, was het rijplezier nooit echt een grote troef van de Duitser, maar sommige dingen kunnen snel veranderen. Op de 1.2 Turbo 130pk en de hybride 180pk die we op een vrij bochtig en hobbelig parcours aan de tand voelden, vertoonde de ophanging een uitstekende balans om het koetswerk in toom te houden, wat een garantie is voor de rijdynamiek, terwijl ze het slechte wegdek moeiteloos absorbeerde, waardoor het comfort aan boord verzekerd blijft. Volgens de ingenieurs zal het werk de volgende weken vooral gericht zijn op de stuurinrichting. Dat is goed nieuws, want dat was echt het punt dat ons het meest teleurstelde. Terwijl ze vrij precies en direct op de benzineversie uitviel, was ze te vaag op de hybride. En in beide gevallen was ze volledig steriel en gaf ze geen feedback aan de bestuurder. Wellicht een pervers effect van de banden met lage rolweerstand die alle Astra’s zullen uitrusten zodra ze op de markt komen (om de CO2 te beperken…), maar die toch nog aanzienlijk moeten worden verbeterd vooraleer ze bij dealers aankomen tegen het einde van dit jaar.

Conclusie

De nieuwe Astra wordt moderner, zowel qua stijl, uitrusting als motoren, en belooft een geduchte concurrent te worden in het C-segment, dat in Europa nog steeds overheerst. Hij zal één doel nastreven: de titel van Auto van het Jaar winnen, net als zijn voorganger in 2016!